Zogenaamd WaterFront loopt tegen de lamp

Tot een maand of wat geleden heb ik de website waterfront.nl in de lucht gehouden met de volgende tekst: “Het Rotterdamse poppodium WaterFront was tot 1 januari 2009 gevestigd aan de Boompjeskade. Daarna gingen de activiteiten over naar WATT, dat helaas anderhalf jaar later failliet ging. De Stichting Popverzamelgebouw Rotterdam die WaterFront exploiteerde bestaat nog en ontfermt zich over de archieven van WaterFront en WATT. Ze heeft niks te maken met de huidige exploitant van het pand aan de Boompjeskade, die ten onrechte ook de naam WaterFront gebruikt.”

De Stichting Popverzamelgebouw Rotterdam is al twee jaar geleden opgeheven, maar het leek me belangrijk ons te blijven distantiëren van de huidige exploitant. Die deugde namelijk niet. Net nu ik de site heb opgeheven, barst de bom: Miljoenenfraude rond pand Boompjeskade (ook bij AD en NOS). Er zullen de komende dagen nog meer gory details vrijkomen, schat ik zo in.

Afronding WaterFront

Nadat het poppodium per 1-1-2009 verhuisd was, heeft de stichting het pand aan de Boompjeskade nog ruim een jaar open gehouden. Doel was een nieuwe exploitant voor de oefenruimtes te vinden en enkele personele zaken af te hechten. Er was een goede kandidaat voor de oefenruimtes, maar die kreeg de begroting niet rond. Dat was niet zo gek, want zelfs op volle kracht en met subsidie genereerde WaterFront maar net genoeg inkomsten om de huur te kunnen betalen. De gemeente hield vast aan een huur waarmee het pand niet commercieel rendabel te maken was en vond iemand die beloofde die huur te zullen betalen (maar naar nu blijkt dat nooit maar een paar maanden gedaan heeft, omdat het pand brak was).

Aan die nieuwe exploitant hebben we de inventaris verkocht zonder ooit een cent van die 30.000 euro gezien te hebben (“nee, die handtekening is niet geldig”). Helaas hadden we toen niet meer de sleutel om onze spullen weg te halen. Personeel dat werd overgenomen om de oefenruimtes open te houden kreeg niet betaald (“o, we dachten dat jullie vrijwilligers waren”). Ook aannemers van uitgevoerde verbouwingen werden niet betaald. De brouwer hield het heel gauw voor gezien. En ze claimden het recht op de naam WaterFront, reden te meer om die domeinnaam stevig vast te houden (inmiddels verkocht aan een restaurant in Leidschendam).

Kortom, al vooraf stonden de lichten op oranje en binnen enkele maanden loeiden de rode knipperlichten voor de nieuwe exploitant. Het verbaast me vooral dat de gemeente de zaak zo lang onder de pet heeft weten te houden.

Update: bovenstaand verhaal in iets andere bewoordingen ook bij Rijnmond. (*)