Weet u het nog: als we nou de grenzen maar potdicht gooiden, dan zouden die Syriërs heus wel inzien dat ze beter in hun uitzichtloze kampen konden creperen dan in een wankel bootje het water kiezen met het risico ons geweten te belasten door hun verdrinkingsdood. We gooiden het zelfs op een akkoordje met een dubieus staatshoofd om dit bij hen in te wrijven. En wat doen die ondankbare honden? Ze komen toch!
De tol van een weekje beter weer in de Méditerranée staat op 880 doden. De vluchtelingen hebben zelf de afweging gemaakt tussen een uitzichtloos bestaan, de dood en de kans op iets beters. Wij stonden er alleen maar bij, met één oog op het water en één oog op onze portemonnee. De hoofdpijn van die schele blik zal ons nog jaren achtervolgen. (sg)
En het Nederlands voorzitterschap klopte zich op de borst omdat ze de deal hadden gesloten en hoopten het voorzitterschap per juli over te kunnen dragen met de gedachte, dat ze iets tot stand gebracht hadden. Oh, arm Europa, hoe kortzichtig gaan we om met onze oorspronkelijke waarden! Hoever zijn we afgedwaald van onze idealen en wat is er van ons geworden? Ik word er stil en verdrietig van………….