Een rant, wat is dat eigenlijk?

Welnu, de rant is de seculiere variant van een ouderwets Hollands genre, namelijk de donderpreek. De spreker strooit in een strakke monoloog de toorn des Heren uit over zijn gehoor. De toegesprokene is zondig, en zal dat weten. Redding is slechts mogelijk indien men tot inkeer komt en zijn leven betert. Met de brenger van het Woord valt niet te onderhandelen. Zijn gelijk is onwrikbaar.

De rant heeft wel wat extra vormeisen, bovenop de eloquentie. De belangrijkste daarvan is humor. Er mag wel iets doorschemeren van de postmoderne nieuwlichterij die zelfs van de strengste dominee enige relativeringsvermogen verlangt. Die humor mag echter niet ten koste gaan van de dwingendheid van de boodschap. De rant is geen farce. Ook lezers zonder gevoel voor humor krijgen de moraal in het gezicht geduwd. De woede is gespeeld, maar tegelijkertijd doodserieus. De spreker wil immers iets bereiken. Zijn gehoor moet iets gaan doen.