WaterFront dossier wordt steeds mistiger

Eén miljoen euro kostte het gemeentelijke onderzoek naar de WaterFront-fraude inmiddels. Toch was het een wakkere NRC-journaliste, Lucette Mascini, die een cruciaal rapport boven water haalde, waaruit blijkt dat de gemeente al voor ze een huurcontract afsloot wist dat de nieuwe huurder niet deugde. Citaat:

Aan de hand van onderstaande gegevens achten wij het aangaan van een zakelijke relatie niet verantwoord. Dit gezien de getraceerde bemerkingen ten aanzien van de heer Kan en aangevraagde onderneming.

Waarna een reeks dubieuze zakelijke praktijken wordt opgesomd. Interessant is ook de datum van het rapport: 3 maart 2010. Dat was zo’n drie maanden voor het huurcontract daadwerkelijk getekend werd door ondernemer Kan en de gemeente in haar gedaante van het ontwikkelbedrijf OBR. Er was dus alle tijd om het eens goed te bestuderen en met verantwoordelijken door te spreken. Die verantwoordelijken hadden het dossier ook met meer dan gewone belangstelling moeten volgen, zou je zeggen, want Boompjeskade was op dat moment al tien jaar lang een politiek gevoelig pand. Ik citeer voor het gemak even uit een brief die het WaterFront bestuur (onder mijn voorganger daar) in augustus 2004 aan toenmalig wethouder Marco Pastors stuurde:

In 2000 werd het pand van WF gerealiseerd ondanks negatief advies van het OBR over de locatie en het gebouw. OBR verwachtte veel knelpunten in het gebouw en deze knelpunten traden ook inderdaad allemaal op: o.a. rioleringsproblematiek, parkeerproblematiek, niet-representatieve locatie met veel failliete en gesloten horecabedrijven in de omgeving, vrijwel geen aankleding/uitstraling van de kades, iedere week opnieuw grote hoeveelheden zwerfvuil, een onderdoorgang en een openbaar voetpad dwars door het pand, pand in tweeën gedeeld door aanwezigheid van de meestal niet-in-gebruik-zijnde horecaorganisatie LoMaximo, geen zichtbaarheid vanaf de openbare weg, bouwvallige uitstraling, kantoren die nauwelijks (en soms niet) aan de Arbo-normen voldoen, geen toestemming Havenbedrijf om een terras aan het water aan te leggen. WF is indertijd akkoord gegaan met locatie en gebouw omdat twee organisaties (Muzikantencentrum Via Ritmo en Poppodium De Vlerk) op aangeven van de politiek moesten fuseren en geen geschikte huisvesting hadden. Veel knelpunten aan het gebouw werden en worden met grote investeringen door het OBR opgelost (o.a. riolering en luchtbehandeling), maar desondanks is het vrijwel uitgesloten dat WF veel méér dan nu eigen inkomsten kan genereren, bijvoorbeeld het dagcafé of commerciële zaalhuur kan genereren. De conclusie moet daarom zijn dat het OBR grotendeels gelijk heeft gehad in haar bezwaren tegen de locatie en het pand; de locatie is wél geschikt is als oefen- en studioruimte voor de talrijke Rotterdamse bandjes en de huisvesting aan (studenten van) de HMD, maar in de huidige omstandigheden eigenlijk niet geschikt meer voor publieksactiviteiten.

Daarna heeft WaterFront op eigen houtje de boel nog opgekalefaterd (onder andere de capaciteit van de twee zalen vergroot), zodat het redelijk te exploiteren viel, maar alleen als er jaarlijks een bak subsidie tegenaan ging. Dus los van de betrouwbaarheid van Kan had het OBR ook wel kunnen weten dat de nieuwe huurder de exploitatie niet rond zou krijgen. Waarom dan toch getekend?

De mist rond de fraude wordt alleen maar dichter. Ik houd alle opties open, maar neig weer voorzichtig naar mijn aanvankelijke hypothese: de primaire drijfveer van het OBR lag bij het verhuurd houden van het pand, zodat de boekwaarde in stand bleef.

De gemeenteraad is inmiddels een enquête begonnen naar de affaire. Ik ben gisteren gehoord, maar ga daar verder niks over zeggen, want geheimhouding en zo. Na lezing van het artikel in de NRC en in de wetenschap dat Lucette meer weet dan ze nu heeft opgeschreven, gaat de enquêtecommissie er nog een harde dobber aan krijgen om de krant voor te blijven.