“De kans om slachtoffer te worden in Rotterdam is gelukkig klein. Maar de impact is meestal groot en kan jaren doorwerken.” Als die frase u bekend voorkomt, dan heeft u het Actieplan Slachtoffers van de gemeente Rotterdam gelezen, want daar stond hij voor het eerst in. Mooi gezegd van wethouder Joost Eerdmans, dus het keert in allerlei andere uitingen terug.
In het actieplan leest u: “Dit plan richt zich vooral op slachtoffers van (gewelds)misdrijven. (…) Hoewel slachtoffer dus een heel breed begrip is, kijken wij naar de slachtoffers van (gewelds)misdrijven. Dit zijn vooral slachtoffers van High Impact Crimes (HIC). Hieronder verstaan wij overvallen, straatroof en woninginbraak.” Er staan ikoontjes bij voor het geval u het niet direct snapt.
Seksuele straatintimidatie
Kortom, een serieuze zaak. Op 13 februari vindt als uitvloeisel de Eerste Rotterdamse dag van het Slachtoffer plaats. En dat gaat over … tromgeroffel … seksuele straatintimidatie (dat is politiekcorrects voor ‘mocro’s die hoerrrr sissen’). U wist niet dat dat een high impact geweldsmisdrijf was? Omdat u dacht dat daar een heel ander plan van aanpak aan ten grondslag lag? Kan gebeuren. Ik wist het ook niet.
Sterker nog, als u naar het gemeentelijke meldpunt slachtoffer gaat (hé, daar is dat zinnetje van Joost weer) is daar ook weinig aandacht voor sissen. Dus misschien is sissen toch geen geweldsmisdrijf, maar is voor de gelegenheid het begrip slachtoffer een beetje opgerekt. Wat op zich gek is, want er is geen gebrek aan geweldsmisdrijven in Rotterdam. Pak de cijfers uit 2015 erbij en je ziet bijvoorbeeld dat bijna twee keer per week een vrouw verkracht wordt in de stad. Dat is nou weer wel een onweerlegbaar high impact geweldsmisdrijf tegen vrouwen. Maar daar was geen ikoontje voor.
Begripsinflatie
Enfin, het mooie van de begripsinflatie van het slachtofferschap is natuurlijk wel dat er veel meer mensen zijn tegen wie je kunt zeggen dat je het voor hen opneemt, namelijk 84 procent van alle vrouwen, zo bleek uit onderzoek dat de gemeente liet doen. Of 44 procent, als je alleen de vrouwen telt bij wie het hinderlijke mannengedrag gevoelens van irritatie, belediging of onveiligheid opriep. Volkomen terecht dat daar aandacht naar uitgaat.
Maar dan zou ik wel de communicatie erop aanpassen: “De kans om slachtoffer te worden in Rotterdam is gigantisch. De impact is meestal groot en kan jaren doorwerken. Vindt u dat ook vervelend? Stem dan op 21 maart Leefbaar Rotterdam. Joost Eerdmans, lijsttrekker.”
