In het blanke kalifaat van Jordan Petersons sanyassins dragen vrouwen korte rokjes in plaats van burka’s, maar verder zijn ze netjes onderdanig, altijd tot seks bereid en supercontent met de zorg voor kinderen en vlezige avondmaaltijd zodra de heer des huizes na een dag knokken voor zijn brood de voordeur achter zich dichttrekt en om zijn pantoffels vraagt.

Ik deel dat ideaalbeeld niet. Waarschijnlijk omdat ik gefeminiseerd, geïslamiseerd of anderszins aan de eenentwinstigste eeuw ten prooi gevallen ben. Af en toe mijmer ik nog wat na, of er iets aan mijn leven ontbreekt nu ik niet voortdurend boos ben, me te kort gedaan voel of de behoefte koester me aan te sluiten bij een heimelijke vechtclub. Daar drink ik dan een glaasje goede whisky bij, de benen languit onder de salontafel, in de wetenschap dat ik het hier thuis desondanks vrij aardig voor elkaar heb. (sg)(joop)