Resultaten voor de categorie Betoog

Het grensvlak tussen satire en fake news

Er is een groot verschil tussen de ontvangst van mijn satirische stukjes via mijn (sociale) netwerk en op Joop, dat ze regelmatig overneemt. Mijn eigen achterban ziet de grap meestal vanzelf – en vindt die soms wel, soms niet geslaagd. Bij Joop zijn meer mensen die erin trappen, dat wil zeggen de satire aanzien voor reële berichtgeving. Sommigen zien de grap daarna alsnog, anderen worden boos. Immers, als je de grap niet ziet, blijft er weinig over dan waardeloos fake news.

Dat weet ik uiteraard. Ik weeg het bijvoorbeeld af als ik besluit een politicus onder eigen naam op te voeren of een pseudoniem te kiezen. De ene keer drijft het verhaal verder weg van het plausibele dan de andere keer. Maar juist door zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven, bijt de satire het hardst. Een goedmoedige Speld-grap is leuk, maar juist als het waar had kunnen zijn, biedt satire inzicht in de cynische werking van de politiek. Ze maakt expliciet wat impliciet blijft. Ze maakt hondenfluitjes hoorbaar.

Lees verder Het grensvlak tussen satire en fake news

Hoe de Nashville Verklaring Bijbelse tradities manipuleert

De Nashville Verklaring is geland in Nederland. Het is een christelijk anti-homopamflet, overgewaaid uit Amerika, waar witte evangelische christenen een rechtvaardiging proberen te vinden waarom ze Trump steunen. Wie over die politieke motivatie meer wil weten raad ik dit essay van dominee Jonathan Martin aan, die knap uitlegt uit welke duistere krochten dit werkje komt. Quote:

Trumpism is a dark, demonic, near mythic embodiment of our collective ego that has infected the church. With the public witness of the Church already shattered, now is not the time to distance ourselves from others even with whom we have serious disagreement with. Instead it is time to feast with them, listen to them, learn from them, pray and cry with them. We have not rightly discerned the body of Christ. The trend toward further schism is not from the Prince of peace, but from principalities and powers who oppose his peaceful rule.

Voor theologen is bij lezing van de stellingen van de verklaring vrij eenvoudig te zien hoe pervers hier met de christelijke traditie wordt omgegaan met als enig doel het trappen naar lgbt’ers. Voor anderen bied ik hier een exegese, stap voor stap, van de oorspronkelijke tekst (in het Engels, Nederlands hier). Zo hoop ik uit te leggen waarom de overgrote meerderheid van christelijk Nederland hiervan walgt. De verklaring is niet zomaar misplaatst of middeleeuws. Ze is boosaardig – en dat is haar opzet. Maar eerst even dit:

Lees verder Hoe de Nashville Verklaring Bijbelse tradities manipuleert

Slachtofferparadijs Rotterdam

“De kans om slachtoffer te worden in Rotterdam is gelukkig klein. Maar de impact is meestal groot en kan jaren doorwerken.” Als die frase u bekend voorkomt, dan heeft u het Actieplan Slachtoffers van de gemeente Rotterdam gelezen, want daar stond hij voor het eerst in. Mooi gezegd van wethouder Joost Eerdmans, dus het keert in allerlei andere uitingen terug.

In het actieplan leest u: “Dit plan richt zich vooral op slachtoffers van (gewelds)misdrijven. (…) Hoewel slachtoffer dus een heel breed begrip is, kijken wij naar de slachtoffers van (gewelds)misdrijven. Dit zijn vooral slachtoffers van High Impact Crimes (HIC). Hieronder verstaan wij overvallen, straatroof en woninginbraak.” Er staan ikoontjes bij voor het geval u het niet direct snapt.

Lees verder Slachtofferparadijs Rotterdam

Een geforceerde breuk over nieuwe Turkijedeals

De onderhandelronde tussen de drie vrienden van ‘het motorblok’ en GroenLinks is stukgelopen op migratie. De aanhakende partij (de meest linkse en kleinste, dus underdog en meeste te verliezen) kon zich niet vinden in de compromistekst van informateur Tjeenk-Willink, die betoogt dat de Turkijedeal goed werkt en dus uitgebreid kan worden naar andere landen. Daaronder ligt een verschil van mening over wat ‘werkelijkheid’ is.

Even ter opfrissing van het geheugen: de Turkije-deal kent ruwweg drie afspraken over vluchtelingen. Eén: Turkije houdt bootjes met migranten naar Griekenland tegen, zodat ze niet verdrinken en Europa niet bereiken. Twee: Turkije behandelt de migranten fatsoenlijk en stuurt ze niet terug naar oorlogsgebieden. Drie: Europa regelt een deugdelijke asielprocedure voor degenen die alsnog Griekenland bereiken en degenen die in Turkije wachten (wat niet betekent dat ze allemaal worden toegelaten).

Lees verder Een geforceerde breuk over nieuwe Turkijedeals

Nee, ik ben Charlie niet

2014Evenmin als een Marokkaan ben ik Charlie. Het is een zompig blad (ja, ik heb het wel eens in handen gehad) met matig getalenteerde tekenaars wier gevoel voor humor me tegenstaat. Als het bij gebrek aan belangstelling verdwenen was, hadden weinig mensen het gemist. Toch was ik gisteren bij de demonstratie in Rotterdam, omdat er een principieel punt te maken was.

Vanochtend las ik in de krant dat in elk geval de Amsterdamse burgemeester nagedacht had over het scenario dat lieden opzettelijk door de minuut stilte heen zouden schreeuwen. Lekker mensen op hun ziel trappen bij iets dat ze diep raakt, lachen! Dat werd niet wenselijk geacht. Terwijl ik dacht: juist dat zou heel erg in de geest van Charlie Hebdo zijn. Het kan immers nooit grof en beledigend genoeg zijn. De andere mensen op het plein zouden daar niet om kunnen lachen, schatte de burgemeester in, dus zou worden ingegrepen.

Lees verder Nee, ik ben Charlie niet

Op naar een Große Koalition!

Al ruim tien jaar wordt de sfeer in de Rotterdamse politiek bepaald door de naijver tussen twee grote sociaal-democratische partijen, Leefbaar Rotterdam en de Partij van de Arbeid. Als de voortekenen niet bedriegen koersen beide nu eindelijk aan op een coalitie. Dat is goed nieuws voor de stad.

De tegenstelling tussen LR en PvdA heeft altijd iets kunstmatigs gehad, gericht als beide zijn op de arbeiders- en middenklasse van de stad. LR bedient daarbij grosso modo de oude (blanke) achterban van de PvdA, die zich verweesd voelde toen de stedelijke elite de allochtone arbeidersklasse als voornaamste doelgroep van haar emancipatiedrang begon te beschouwen. Beide partijen hebben echter de emancipatie van migranten aan de onderkant van de samenleving altijd als voornaam(ste) speerpunt gehad.

Lees verder Op naar een Große Koalition!

Het ethische tekort van de mystiek

1344
Mystiek en spiritualiteit mogen zich in een hernieuwde belangstelling verheugen in de geseculariseerde samenleving. De introspectie die daar – als het goed is – mee gepaard gaat, heeft consequenties voor de manier waarop een mens in de wereld staat, en dus op zijn politieke overtuiging. Op dat vlak brengt de mystiek twee verwante risico’s met zich mee: passiviteit en misleiding.

In haar invloedrijke boek ‘A history of God’ traceert theologe Karen Armstrong het beeld van God in de drie grote monotheïstische religies door de millennia heen. Een van de thema’s die hierin voortdurend terugkomt is de periodieke opleving van de mystiek. Deze doet zich vooral voor als de gelovigen zich in moeilijke omstandigheden bevinden, zo laat ze overtuigend zien aan de hand van Jodendom, dat vele eeuwen van venijnig antisemitisme heeft moeten meemaken.

Lees verder Het ethische tekort van de mystiek

Confrontatie met een kopje thee

768
In de multiculturele samenleving lijkt een enorme kloof te gapen tussen enerzijds Nederlanders die zich in hun identiteit bedreigd voelen en anderzijds kosmopolitische Nederlanders en allochtonen. De ene groep wil confrontatie, zo wil het cliché, de andere thee drinken. De oplossing ligt als altijd in het midden, maar politici kunnen beter een ‘gecontroleerde confrontatie’ aangaan, dan al te opzichtig het compromis zoeken.

Op 9 februari 2006 ging Dona Daria open, een fusie van vijf allochtone vrouwenorganisaties en het vrouwenhuis Rotterdam. Er was een fraai pand ingericht, de hapjes waren klaar en in een bijzaaltje stond een groep nerveuze meisjes in klederdracht gereed voor een dansje. Toen was het woord aan de wethouder, Marianne van den Anker, van Leefbaar Rotterdam (LR). Iedereen hield zijn hart vast. Wat voor verschrikkelijke dingen zou ze gaan zeggen?

Lees verder Confrontatie met een kopje thee

De nieuwe activist houdt van het kapitalisme

588
Max Havelaar is slecht voor koffieplukkers. Greenpeace bedreigt het regenwoud. Organisaties die het moeten hebben van politiek correcte stellingname liggen de laatste tijd onder scherp vuur van een nieuw soort activisten met een meer pragmatische inslag. Geen strijd meer tegen het kapitalistische systeem, maar de instrumenten daarvan gebruiken om de idealen te verwezenlijken. De les van de discussie is vooral dat activistische middelen hun effectiviteit kunnen verliezen als ze grootschalig worden ingezet.

Dertig jaar geleden ruilde Dick Taverne, op dat moment al ex-minister van financiën van het Verenigd Koninkrijk, zijn auto in voor een fiets om bij te dragen aan een beter luchtklimaat in Londen. Hij stortte enthousiast zijn contributies aan Greenpeace en Friends of the Earth (Milieudefensie) vanwege hun bijdrage aan het vergroten van milieubewustzijn bij de Britse bevolking.

Maar inmiddels heeft Lord Taverne het helemaal gehad met de traditionele milieubeweging. Fundamentalisten zijn het, die desnoods de waarheid verdraaien om hun stokpaardje te kunnen bereiden. In zijn boek ‘The march of unreason’ richt hij zijn pijlen vooral op ecologisch voedsel en het verzet tegen genetische modificatie (gm) van gewassen.

Lees verder De nieuwe activist houdt van het kapitalisme