Resultaten voor het label waterfront

WaterFront dossier wordt steeds mistiger

Eén miljoen euro kostte het gemeentelijke onderzoek naar de WaterFront-fraude inmiddels. Toch was het een wakkere NRC-journaliste, Lucette Mascini, die een cruciaal rapport boven water haalde, waaruit blijkt dat de gemeente al voor ze een huurcontract afsloot wist dat de nieuwe huurder niet deugde. Citaat:

Aan de hand van onderstaande gegevens achten wij het aangaan van een zakelijke relatie niet verantwoord. Dit gezien de getraceerde bemerkingen ten aanzien van de heer Kan en aangevraagde onderneming.

Waarna een reeks dubieuze zakelijke praktijken wordt opgesomd. Interessant is ook de datum van het rapport: 3 maart 2010. Dat was zo’n drie maanden voor het huurcontract daadwerkelijk getekend werd door ondernemer Kan en de gemeente in haar gedaante van het ontwikkelbedrijf OBR. Er was dus alle tijd om het eens goed te bestuderen en met verantwoordelijken door te spreken. Die verantwoordelijken hadden het dossier ook met meer dan gewone belangstelling moeten volgen, zou je zeggen, want Boompjeskade was op dat moment al tien jaar lang een politiek gevoelig pand. Ik citeer voor het gemak even uit een brief die het WaterFront bestuur (onder mijn voorganger daar) in augustus 2004 aan toenmalig wethouder Marco Pastors stuurde:

Lees verder WaterFront dossier wordt steeds mistiger

Maar wie initieerde de fraude bij WaterFront?

Gisteren werd dan eindelijk het forensische rapport gepresenteerd over de beerput van acht miljoen in het voormalige WaterFront pand. Helaas mag ik het rapport zelf niet inzien, maar de samenvattende brief van het college aan de raad (pdf) is al schokkend genoeg. Er werd geen huur betaald, maar wel kwistig bij de gemeente gedeclareerd voor niet uitgevoerde verbouwingen. Tenminste twee ambtenaren hebben actief aan de fraude meegewerkt, negen anderen zijn in elk geval passief betrokken geweest. Leidinggevenden die lont roken, vroegen niet door. De meest verbijsterende alinea uit de collegebrief is echter deze:

Het rapport van SVB Forensics BV geeft een feitelijk antwoord op de vraag wat er is gebeurd en hoe het heeft kunnen gebeuren. Er is nadrukkelijk aan de faciliterende ambtenaren van de afdeling Vastgoed gevraagd naar de reden of motief achter hun handelen. Op die vraag hebben de onderzoekers geen antwoord gekregen. In de gesprekken en uit het digitaal onderzoek zijn geen doorslaggevende feiten of omstandigheden naar voren gekomen die het motief voor hun handelen inzichtelijk maken. Deze vraag hangt als een mist over het rapport en maakt de uitkomsten op dit punt buitengewoon onbevredigend.

Dat haalt een streep door het vermoeden dat ik altijd gehad heb, namelijk dat de vastgoedcrisis ten grondslag lag aan de handelswijze van de gemeente. Het Vastgoedbedrijf (indertijd: OBR) was daardoor immers in financieel zwaar weer gekomen en had dus behoefte aan een opgepoetste balans. Daartoe moet je je panden zo hoog mogelijk waarderen en voor zoveel mogelijk verhuren. De gemeente had als beleid altijd dat verbouwingskosten in de huur verrekend werden, ongeacht of de waarde van het pand erdoor gestegen was. En onbetaalde rekeningen kun je op de balans laten staan, zodat het lijkt alsof dat pand meer waard is geworden en meer opbrengt.

Als dat het motief was geweest, zou het echter boven water gehaald zijn in dit rapport. Er lag dus geen systeemdruk aan het gehannes ten grondslag. Evenmin zijn de ambtenaren er collectief ingeluisd door vader en zoon Kan, de huurders. Ze hebben actief meegewerkt door informatie achter te houden en collega’s om de tuin te leiden. Het college wil gezien het juridische vervolg terecht niet speculeren, maar ik kan natuurlijk wel één en één optellen.

Lees verder Maar wie initieerde de fraude bij WaterFront?

Zogenaamd WaterFront loopt tegen de lamp

Tot een maand of wat geleden heb ik de website waterfront.nl in de lucht gehouden met de volgende tekst: “Het Rotterdamse poppodium WaterFront was tot 1 januari 2009 gevestigd aan de Boompjeskade. Daarna gingen de activiteiten over naar WATT, dat helaas anderhalf jaar later failliet ging. De Stichting Popverzamelgebouw Rotterdam die WaterFront exploiteerde bestaat nog en ontfermt zich over de archieven van WaterFront en WATT. Ze heeft niks te maken met de huidige exploitant van het pand aan de Boompjeskade, die ten onrechte ook de naam WaterFront gebruikt.”

De Stichting Popverzamelgebouw Rotterdam is al twee jaar geleden opgeheven, maar het leek me belangrijk ons te blijven distantiëren van de huidige exploitant. Die deugde namelijk niet. Net nu ik de site heb opgeheven, barst de bom: Miljoenenfraude rond pand Boompjeskade (ook bij AD en NOS). Er zullen de komende dagen nog meer gory details vrijkomen, schat ik zo in.

Lees verder Zogenaamd WaterFront loopt tegen de lamp

Definitief afscheid van WaterFront

Gisteravond hebben we als bestuur met pijn in het hart besloten om stichting Popverzamelgebouw Rotterdam, beter bekend als WaterFront, op te heffen. De laatste administratieve zaken waren afgehandeld en er was simpelweg geen reden om de stichting nog te laten bestaan. Weer een stukje popcultuur in Rotterdam definitief ten grave gedragen.

Voorlopig geen groot poppodium in Rotterdam

Vandaag spreekt de rechter het definitieve faillissement uit van stichting CAR, de exploitant van poppodium Watt, dat bijna drie jaar geleden ten onder ging. Daarmee is een streep gezet onder expertise die in ruim veertig jaar was opgebouwd. Het opnieuw opbouwen van een organisatie die in staat is een groot poppodium te runnen gaat ofwel veel tijd ofwel veel geld kosten. Dat laatste is er momenteel niet.

Lees verder Voorlopig geen groot poppodium in Rotterdam

Curator Watt krijgt geen gelijk

1802

De rechter heeft gesproken: de curator van Watt krijgt geen gelijk bij zijn vordering dat de gemeente Rotterdam verantwoordelijk is voor de aangerichte schaden en dus moet betalen aan de schuldeisers. Grosso modo geeft de rechtbank twee argumenten.

Juridisch technisch is het argument dat enkele schuldeisers vanaf het begin goed op de hoogte waren van de situatie bij Watt, zodat hun vorderingen niet terecht zijn. Omdat de curator namens alle schuldeisers optreedt en dus enkele daarvan geen schuldeiser zijn, sneuvelt de vordering namens alle schuldeisers. De rechtbank laat expliciet open of er andere schuldeisers zijn, die wel de gemeente aansprakelijk kunnen stellen.

De tweede gaat over de reikwijdte van de door de gemeente afgegeven garantie. De tekst van de garantie geeft geen beperking in tijd, maar de rechter lijkt mee te gaan in de interpretatie van de gemeente dat de garantie ophield zodra WaterFront aan het roer stond bij Watt. De interpretatie van WaterFront is altijd geweest dat de garantie zich ook uitstrekte tot lijken die nadien nog uit de kast vielen (zeker toen bleek dat de gemeente zelf een enorm lijk verstopt had, waarschijnlijk uit vrees dat WaterFront zou afhaken als we ervan wisten).

Of en zo ja hoe er nog een vervolg komt, is niet duidelijk. We gaan eerst met z’n allen de uitspraak eens goed bestuderen. Wat er ook gebeurt, een groot poppodium krijgt Rotterdam voorlopig niet.

‘Gemeente misleidde Watt’

1788 - Knipsel Telegraaf: Schuldeisers Watt misleid

Aldus een knipsel uit de Telegraaf vanochtend. Die laatste zinnen behoeven misschien wat uitleg. Volgens de oude eigenaren van Watt had de gemeente beloofd dat er geen ander groot poppodium in Rotterdam zou komen. Toen het Urban Culture Podium werd aangekondigd, vonden die eigenaren dit een schending van de afspraak. De gemeente ontkende. Maar de vraag is dus of de gemeente, als Watt indertijd meteen failliet was gegaan, niet een forse schadeclaim tegemoet had kunnen zien. De gemeenteraad is vertrouwelijk over die correspondentie ingelicht.

Lees verder ‘Gemeente misleidde Watt’

Tinymusic pikt erfenis WaterFront op

1771

Eergisteren kreeg ik een cd’tje in handen gedruk van Tinymusic, een jonge Rotterdamse organisatie die op kleine schaal concerten organiseert. De cd, vol mooie liedjes waarin ik opvallend vaak Leonard Cohen vond doorklinken, wordt gratis uitgedeeld aan bezoekers van de concerten.

Tinymusic is een van de tekenen dat de Rotterdamse popcultuur ondanks tegenwerking vanuit het stadhuis niet stuk te krijgen is. De kleine concerten van onbekende bands passen in de traditie van het Cantina Sidekick programma van WaterFront. Met Heidegger is er ook al een nieuwe zaal voor het alternatievere aanbod.

Kortom, terwijl ik me voorbereid op de rechtszaak rondom Watt (eerste akte vermoedelijk nog dit najaar), draait de jonge stad op volle toeren om de schade te repareren.

De vuilcontainer staat bij Watt

1662

Vandaag wordt Watt leeggehaald. Alles wat niet verkoopbaar is, gaat de vuilcontainer in. Denk aan dorre planten en kapotte stoelen, maar ook aan stapels promo-cd’s en vergeten brooddoosjes van ontslagen medewerkers. Denk vooral aan heel veel papier.

Op het laatste moment zijn we gisteren bezig geweest om zoveel mogelijk van het archief te redden, niet alleen dat van Watt zelf, maar ook dat van WaterFront en zijn voorgangers De Vlerk en Via Ritmo – vijftien jaar Rotterdamse popgeschiedenis. Het zijn vooral posters en flyers, die nu bij mij in de opslag liggen. De komende maanden ga ik het wat verder uitzoeken en naar het gemeentearchief brengen.

In het pand aan de West-Kruiskade ligt ook nog een groot deel van het Nighttown archief, achter een gesloten deur waarvan de sleutel zoek is. Niemand die zich erom bekommert. Onze curator is grondiger dan die van Nighttown, zou je kunnen zeggen.

Urban Podium: Maassilo of WaterFront?

1245

Een van de nevenredenen vorig jaar voor het toenmalige WaterFront om haast te maken met het voorstel om te fuseren met Watt, was vrijmaken van de WF-locatie voor het Urban Podium. De gemeente koos aanvankelijk voor de Maassilo, maar kreeg toch second thoughts en liet de zaak in de zomer opnieuw onderzoeken. Aanstaande woensdag spreekt de raadscommissie over een lijvig rapport dat beide locaties met elkaar vergelijkt.

De Maassilo komt nog steeds als beste uit de bus, maar Waterfront scoort nauwelijks slechter. De Maassilo is breder inzetbaar, maar vergt nog veel verbouwingen, terwijl WaterFront onmiddellijk beschikbaar is. De financiële verschillen zijn kleiner dan de onzekerheidsmarges van de berekeningen. Verschillende betrokken organisaties die om advies gevraagd werden, zijn verdeeld, maar hun wijzer slaat lichtjes uit in de richting van de Maassilo. Zo denkt de wethouder er ook over: liever Maassilo, maar WaterFront is niet verkeerd.

Het gevolg is dat de gemeenteraad een redelijk open beslissing kan nemen over de aard van het Urban Podium: een volwaardig nieuw (muziek)podium met landelijke uitstraling in de Maassilo, of een bescheidener opzet met de nadruk op homebase en talentontwikkeling in WaterFront. Ik ga woensdag zeker een kijkje nemen.