De batterij van mijn mobieltje was kassiewijle. Dus ging ik naar de mobieltjeswinkel voor een nieuwe en wat ik al vermoedde werd bewaarheid: een enthousiaste verkoper stelde mij voor de keuze om ofwel veertig euro neer te tellen voor een nieuwe batterij ofwel geheel gratis een nieuwe telefoon mee te nemen, als ik eventjes voor twee jaar bijtekende bij mijn huidige belboer. Ik koos voor het laatste.

‘U kunt kiezen uit alle mobieltjes in die vitrine.’

‘Da’s mooi. Ik wil er eentje waarmee ik kan bellen.’

‘Dat kunnen ze allemaal, meneer.’

‘Nou, doet u dan die zwarte maar. Die ziet er wel leuk uit.’

Dolgelukkig met mijn nieuwe speledingetje spoedde ik mij naar huis, waar ik onmiddellijk alle knopjes ging proberen. Ik ben tenslotte techneut, dus de handleiding lezen doe ik niet. Vanwege alle toeters en bellen was telefoneren met dit apparaatje iets ingewikkelder dan met mijn vorige mobieltje, maar het kon wel degelijk. En ik moest zeker niet vergeten er een foto van mijn moeder mee te nemen, want dan kon ik die in het venster laten verschijnen de volgende keer dat ze belde. Geweldig.

Al surfend door de menuutjes van mijn hippe mobi stuitte ik ineens op de optie Bluetooth. Daar wist ik wel het een en ander van. In februari had ik namelijk blauwgetand Nederland over me heen gekregen doordat ik in Technisch Weekblad melding had gemaakt van veiligheidsproblemen met het communicatieprotocol. Daardoor kan een met Bluetooth uitgeruste laptop zijn rekenkracht inzetten om door de cryptografie van een mobieltje heen te breken en het geheugen leeg te vissen. Ook kun je zomaar berichtjes op andermans schermpje zetten (een mogelijkheid die inmiddels in Londen gebruikt wordt voor snelsex – je kunt immers in een handomdraai anoniem aan alle mensen in je omgeving vragen of ze willen neuken en als er antwoord komt is het een kwestie van rondkijken tot je de juiste ogen gevangen hebt). Nokia en Sony Ericsson adviseerden de Bluetooth functionaliteit maar uit te zetten, als je bang was voor ongewenste toenadering door derden.

Ik kreeg een boze Bluetooth meneer aan de telefoon. Dat is altijd even schrikken, want als journalist weet je uiteraard best dat je onder deadlinedruk met een zekere regelmaat fouten maakt. De boze meneer legde mij uit dat Bluetooth wel degelijk veilig was en hij kon het weten, want hij verdiende er zijn brood mee. Als ik hem even gebeld had, dan had hij me uit de droom kunnen helpen, zodat ik niet alle schade had aangericht die ik nu op mijn geweten had. En hij sprak namens al zijn collega’s, zei hij erbij.

‘Maar’, sputterde ik tegen, ‘het feit blijft dat je Bluetooth blijkt te kunnen gebruiken om informatie uit andermans mobieltje te stelen.’

‘Dat gebeurt alleen als je de beveiligingsopties verkeerd hebt ingesteld’, verzekerde mij de boze meneer. ‘Bluetooth zelf is absoluut veilig. Daar is het voor ontworpen.’

Dit is natuurlijk een knoepert van een denkfout. Consumenten gaan er vandaag de dag terecht vanuit dat een product veilig is, tenzij ze zelf hele domme dingen doen. Als een mobieltje met beveiliging wagenwijd open uit de fabriek komt, omdat de consument geacht wordt hem zelf dicht te doen, dan is dat mobieltje onveilig. En als het probleem in Bluetooth zit, dan is Bluetooth onveilig, ook als de Nokia’s van deze wereld verantwoordelijk zijn voor de basisinstellingen. Hadden de Bluetooth jongens maar strengere afspraken moeten maken bij het uitgeven van de licentie.

In de week dat ik mijn nieuwe mobieltje kreeg, had het nieuws uit februari net de Tros bereikt, die er in het teeveeprogramma Radar dan ook direct aandacht aan besteedde. Opnieuw moesten de Bluetooth mannen in het geweer komen om uit te leggen dat hun standaard veilig was, als je de zaak maar goed instelde. Kennelijk niks geleerd in de tussentijd.

Kortom, de adrenaline van de actualiteit raasde door mijn aderen, terwijl ik door de opties van mijn mobieltje bladerde. Onder ‘zichtbaarheid’ vond ik de optie ‘verberg telefoon’, die inderdaad niet standaard stond ingesteld. Er zat zelfs wat extra info bij die mij uitlegde dat andere apparaten mijn verborgen telefoon niet eens zouden zien, laat staan dat ze zouden kunnen inbreken. Toch koos ik uiteindelijk voor de veiligste instelling: Bluetooth uit.