Hier met de poet!

107

Morgen spoeddebatteert de Tweede Kamer op initiatief van GroenLinks over topsalarissen in de publieke sector. Die rijzen als bekend de pan uit, zoals de Intermediair enquête vorige week nogmaals aantoonde. Je kunt je tenslotte afvragen of een maandsalaris van 30.000 euro ooit gerechtvaardigd is.

Wat ik wel jammer vind is dat mijn partij in deze discussie steeds voorstelt het salaris van de minister-president te hanteren als maximum voor alle topbestuurders in de publieke sector. Dat is namelijk nogal een overschatting van de politiek. Je hoeft echt niet het grootste licht der natie te zijn om daarin overeind te blijven. Kijk maar eens naar de huidige kabinetsploeg. Belangrijk werk, daar niet van, maar niet de zwaarst denkbare klus in het landsbestuur.

Laten we maar eens eerlijk zijn: secretaris-generaal zijn op een ministerie is een zwaardere baan dan minister. En zo zijn er nog heel wat meer banen in de publieke sector die heel veel meer voorstellen dan top dog in het Haagse babbelcircuit. Een discussie over topsalarissen is noodzakelijk, maar de politiek moet die niet aangrijpen om zichzelf gewichtiger te maken dan ze is.