Op de voorkeurslijstjes voor de nieuwe GroenLinkse kamerfractie die zo her en der verschijnen, ontbreekt steevast de naam van Mariko Peters. Als je in Kabul belangrijke dingen aan het doen bent, is het natuurlijk lastig om te lobbyen voor een hoge plek.
Nou heb ik Mariko ook niet meer gezien sinds onze laatste schooldag op het Christelijk Gymnasium Utrecht, maar toen was ze het slimste meisje van de klas. Dat was deels aanleg, deels een bereidheid tot hard werken. Aan de omschrijving van de kandidatencommissie te zien heeft ze beide eigenschappen nog steeds. En een buitenlandwoordvoerder die daadwerkelijk weet hoe het in een plaats als Kabul toegaat, lijkt mij bij voorbaat gezaghebbend.
Ik ben erg nieuwsgierig naar een hernieuwde kennismaking, maar ik ben nu al geneigd te denken dat Mariko de best gekwalificeerde allochtoon is voor een hoge plek op de lijst.
