Laten we eerlijk zijn, ‘sympathiek’ is niet het eerste bijvoeglijke naamwoord dat je te binnen schiet, als je aan Jan Pronk denkt. Drammerig, pedant, principieel, koppig – ja. Maar sympathiek – nee. Dus dat ze in Khartoum en omstreken op enig moment de schurft aan hem kregen, begrijp ik wel. In dit geval vind ik dat echter te prijzen. Wie zijn geweten ook maar enigszins rein wil houden, dient alle machthebbers in Sudan tegen de haren in te strijken.

Enfin, nu wordt hij dus uit Sudan, zoals je dat tegenwoordig moet noemen, administratief verwijderd. Eruit gesodemieterd, zeg maar. En dat vanwege een openhartig maar uitgebalanceerd stuk op zijn weblog, waarin hij ook melding maakt van zware verliezen van het Sudanese leger.

Als Jan dat stukkie niet geschreven had, was er niks aan de hand geweest, redeneren sommige commentatoren. Onder het motto ‘met het volgende kluitje worden we misschien niet in het riet gestuurd’ blijft men liever aardig voor de Sudanese regering. Die regering verdient zulke sympathie niet. Jan Pronk wel.