Dordtselaan

176

Jarenlang heb ik met plezier aan de Dordtselaan gewoond, op nr 38b om precies te zijn, aan de Feijenoordse kant. Ook toen was het al verloederd, maar daar zat ik niet zo mee. Het was er goedkoop en als je uit het raam keek, gebeurde er altijd wel iets. De meeste overlast ondervond ik van de metro, die ’s ochtends veel te vroeg met teveel lawaai bovengronds begon langs te denderen. Inmiddels is de straat deels opgeknapt, maar nog steeds niet echt opgewaardeerd.

Over de Dordtselaan luid Dick Lockhorst, ‘burgemeester’ van Charlois, vandaag de noodklok. De Rotterdamwet, de panacee die het vorige college bedacht, werkt niet. Met die wet kun je mensen onder een bepaalde inkomensgrens ergens weren. Het gevolg is voorspelbaar, stelde GroenLinks toen al. De woningen waar het om gaat, zijn namelijk niet aantrekkelijk voor mensen met hogere inkomens. Keurige mensen met lagere inkomens worden geweerd. Als je eigenaar bent van zo’n pand (het zijn daar vooral koopwoningen) kun je geen kant meer op. Dan ga je in op het aanbod van een huisjesmelker en die stopt er illegalen in. Lockhorst wil ontruimde panden nu dichttimmeren met stalen deuren. Alsof de Dordtselaan daarvan vooruit zal gaan.

In het huidige collegeprogramma heeft GroenLinks bedongen dat de Rotterdamwet min of meer dood moet bloeden. De toestand aan de Dordtselaan roept om versneld afslachten.