Vanmiddag in de burgerzaal van het stadhuis een bijeenkomst van kerkelijke organisaties over de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning). Die verlegt verantwoordelijkheid voor zorg deels van de overheid naar de samenleving, waar met name kerken heel veel zorgtaken op zich nemen.

Veel kerken vragen zich af in hoeverre de WMO voor hen gevolgen zal hebben, en met reden. De WWB (Wet Werk en Bijstand) is een factor geweest bij de toename van het aantal voedselbanken, die meestal ook gerund worden door mensen met een gelovige achtergrond. Ook de WMO zorgt ervoor dat er minder overheidsgeld de samenleving in gepompt wordt. Is de overheid bereid kerken te subsidiëren als ze extra maatschappelijke taken op zich nemen? Moeten kerken dat eigenlijk wel willen, zo’n sterkere subsidierelatie met de overheid?

Belangrijk was vooral dat overheid en kerken elkaar weer eens echt ontmoeten. Er is helaas iets van wederzijds wantrouwen, constateerde wethouder Jantine Kriens, die als gastvrouw optrad. Maar het besef dat de WMO dwingt tot nadere samenwerking is er ook (gelukkig maar, want dit is een stokpaardje van me).