Zo, ik heb de laatste versie van de motie over de evaluatie van de verkiezingen eens goed tegen het licht gehouden. Met de inhoud ben ik het helemaal eens. En toch zit iets me niet helemaal lekker. Dat komt omdat ik teveel usual suspects zie.

Van de 98 ondertekenaars komen er zowaar slechts 42 uit Amsterdam (46 als je Diemen meetelt). Minder dan de helft! Ik spot zo op het oog zeven allochtonen, niet echt veel voor een groep die volgens Paulus de Wilt in de Volkskrant vindt dat GroenLinks een ‘elitaire, blanke’ club dreigt te worden. Maar goed, ik zou het over usual suspects hebben.

Vrijwel de volledige steungroep Pormes geeft acte de présence (Mellouki Cadat, Joris Wijnhoven, Paulus de Wilt, Kees Kalkman, Lin Tabak en Inti Suarez), net als de initiatoren van de actie ‘wij willen kiezen’, die het op een congres in 2004 gedaan kreeg dat het voorstel van de EU-kandidatencommissie werd opengebroken (Paulus de Wilt en Leo Platvoet), met als doel mede om Alexander de Roo een hogere plaats te bezorgen. Een feitje dat niet met de motie te maken heeft, maar wel relevant is: Leo Platvoet, Tom Pitstra en Sam Pormes behoorden in 2001 tot de grootste criticasters van het Afghanistan-beleid van Paul Rosenmöller

Een paranoïde type als ik gaat dan helemaal los. De Roo, Pormes en Pitstra zijn al uit het centrum van de GroenLinkse macht verdreven. Platvoet gaat nu dezelfde weg, als het aan de kandidatencommissie ligt. Op het oog gaat het altijd over koers en principes, maar onderhuids woedt ook een machtsstrijd waarin de oude PSP-linksige clan het onderspit delft, met de daar aanwezige neiging tot hinderlijke betweterigheid als argument. Zo bezien is de motie ook een campagne ‘kies Leo’.