Na dertien jaar werken heeft de Bosnisch-Franse striptekenaar Enki Bilal het laatste deel afgeleverd van zijn Sarajevo-tetralogie. Centraal hierin staat een drieling, Nike, Amir en Leyla, die elkaar leren kennen als ze samen in een wieg liggen in Sarajevo, 1993. Ze kunnen de hemel zien, want granaten hebben het dak weggeslagen.

Het verhaal speelt zich af in 2026, als Nike op zoek gaat naar zijn twee wieggenoten. De wereld, verdeeld tussen de grote wereldreligies, staat dan aan de rand van de afgrond. De rijke kunstenaar Optus Warhole heeft zichzelf uitgeroepen tot het absolute kwaad en richt de ene slachtig na de andere aan in naam van de kunst. Ja, dit is bizarre science fiction, van een complexiteit waar David Lynch een puntje aan kan zuigen. Tegelijkertijd is het door zijn worteling in de Bosnische oorlog een uiterst actuele zoektocht naar de waarde van het leven.

De echte hoofdrol in de vier albums is echter weggelegd voor de grafische prestaties van Bilal, die een mengtechniek van houtskool, inkt, vetkrijt en gouache hanteert om een rafelige, duistere toekomst neer te zetten. Weergaloze kunst.