Het voorstel over de statenfractie was gisteravond bijna een hamerstuk op de ALV van de afdeling Rotterdam. Voor alle duidelijkheid: Rotterdam heeft geen motie tegen de statenfractie aangenomen, maar besloten het onderwerp in scherpe bewoordingen, vergezeld van een motie, aan de kaak te stellen tijdens een op korte termijn te houden provinciale ALV (het wordt waarschijnlijk 30 juni).

Het voornaamste geopperde bezwaar was dat Oscar Dijkhoff in Rotterdam niet was uitgenodigd om het fractiestandpunt te verdedigen. Daar had ik natuurlijk met een jij-bak op kunnen reageren: de partijtop was ook niet uitgenodigd toen de statenfractie haar in het beklaagdenbankje zette en meteen maar het vonnis uitsprak.

Maar ik ben nu eenmaal een procedurefreak. Van mij hoeft Oscar Dijkhoff zich niet te verantwoorden voor de afdeling Rotterdam, die op haar beurt geen oordeel hoort uit te spreken over de provinciale fractie. Als iets op een ander niveau in de partij je niet bevalt, dan besluit je om het daar aan te kaarten. Niet meer, niet minder. Dat is een kwestie van elementair fatsoen.

Zo, en nu heb ik hier wel genoeg over gezegd.