Als in Mexico de pleuris uitbreekt, dan is dat opvallend vaak in Oaxaca, een links studentenbolwerk op enkele uren van de federale hoofdstad. Gedoe in Oaxaca heeft doorgaans meer nationale impact dan guerilla-activiteiten in afgelegen provincies als Chiapas.

Ook vandaag valt er iets te protesteren op de centrale plaza, namelijk tegen de corruptie van de provinciegouverneur. Ter ondersteuning hangen er spandoeken met leuzen, banieren voorzien van vrolijke hamers en sikkels, en grote portretten van Carlos Marx, Federico Engels, V.I. Lenin en José Stalin.

Dat rebelse imago heeft Oaxaca overigens al eeuwen. In koloniale tijden was dit het hoofdkwartier van de Dominicanen, een kloosterorde die zich ten doel gesteld had de inboorlingen te kerstenen en hen te beschermen tegen onchristelijk gedrag van de machthebbers. Zij hebben de stad een aantal prachtige kerken nagelaten, voor mij toch meer een trekpleister dan het vooruitzicht allicht in de volgende dodelijke protestronde te belanden als gevolg van de provinciale verkiezingen van overmorgen.