Lopend door een verstilde stad dacht ik gisteren nog: waar is iedereen? Vandaag weet ik het: op het kruispunt bij het Astoria hotel en in de omliggende straten. Schatten is lastig, maar ik denk dat toch vele tienduizenden mensen waren komen opdagen voor de herdenking van de opstand van 1956.
Er was een ontzettend nerveus schoolmeisje dat het volkslied mocht zingen, gedragen door de kelen op het plein. Geeft altijd een beetje de kriebels, zo’n massa die één groot beest lijkt te worden. Er waren toespraken, dat ook, en beelden van ruim vijftig jaar geleden, toen er op dit kruispunt ook duizenden vastbesloten mensen met vlaggen stonden.
Het regende, de hele dag al. Maar dit was dan ook een herdenking, geen feest.
