Wanneer je zo een paar dagen door een oord als Budapest hebt rondgebanjerd, ga je je toch afvragen waarom dit nou wel als een wereldstad oogt en Rotterdam (of Amsterdam) niet. Ik houd het op een combinatie van stijl en omvang. De combinatie, want met alleen stijl (Monaco) of omvang (Jakarta) kom je er niet.

Budapest is, ondanks de aanwezigheid van omvangrijke Romeinse ruïnes, vooral een product van het fin de siècle: brede straten met monumentale gebouwen erlangs. De meeste zijn vier tot vijf verdiepingen hoog. Dat, blijkt ook in bijvoorbeeld Berlijn, is de hoogte die nodig is om een levendige plint te onderhouden, niet alleen in de zin van voldoende winkels, maar ook genoeg voetgangers.

Budapest is ook nog steeds een gehavende stad. De binnenstad is goed gerestaureerd, maar sla bij het Keleti station linksaf en je staat binnen de kortste keren oog in oog met krakkemikkige bouwsels waar de kogelgaten van 1956 nog in zitten. Zo’n helingsproces kost tijd.