Lonely Planet, mijn favoriete reisgids, is onlangs opgekocht door de BBC. Dat gebeurde terwijl monniken in groten getale door de straten van Yangon liepen. Logisch dus dat mensenrechtenactivisten de gelegenheid aangrepen om een oude wens opnieuw te uiten: dat Lonely Planet stopt met het uitbrengen van een gids voor Burma.

De Burmese oppositie vindt dat toeristengeld in handen van de generaals belandt. Veel oorden zijn bovendien met slavenarbeid gebouwd. Daar staat tegenover, stelt Lonely Planet, dat toeristen zorgen voor een informatiestroom het land in en uit. Haar gids (die in Burma zelf verboden is) legt bovendien precies uit hoe door het land te reizen zonder geld uit te geven bij staatsbedrijven. Juist zelfstandige backpacker injecteren het geld waar dat nodig is, bij de bevolking. Op de site van Lonely Planet staan alle argumenten op een rij. Onder de bezoekers is de nodige discussie gaande.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik er als fervent reiziger niet uit ben. Naar Cuba en China – ook heel erg – ben ik met de gids in handen geweest, zoveel mogelijk om staatsbedrijven heen laverend, maar ook concluderend dat je er minder aan ontkomt dan je zou willen, zeker als je niet alle tijd van de wereld hebt.