Ik heb het me telefonisch laten voorlezen, dus ik kan hier geen knipsel tonen van het artikel dat gisteren in het AD/RD stond. Een groot artikel met een weinig vlijend portret, met daarnaast een anonieme ambtenaar die beweert dat eigenlijk niemand op het stadhuis meer voor hem wil werken. Daarnaast een kleiner artikel dat scheuren in het bastion GroenLinks Rotterdam constateert en waarin ik hard uithaal naar onze wethouder.

Dat bommetje had ik maandagavond reeds in de fractievergadering laten vallen, toen ik al gebeld was door de journalist in kwestie (die overigens prima werk geleverd heeft – als je een open relatie met een journalist onderhoudt, kun je erop vertrouwen dat je woorden niet verdraaid worden). Nee, daar heb ik me niet populair mee gemaakt.

Mijn voornaamste verwijt had ik eerder al geformuleerd. In het artikel komt daar nog bij: beginnersfouten en gebrekkig contact met de afdeling. Als Orhan op een afdelingsbijeenkomst verschijnt, straalt hij vooral uit blij te zijn met zijn wethouderschap. Dat mag natuurlijk, maar het gaat uiteindelijk om de inhoud. Echt discussie daarover bestaat niet.

Anderhalf jaar lang heb ik me lopen verbijten, maar nu is de rek eruit. Aanmerkingen op de eigen wethouder horen niet in de media, kreeg ik maandagavond te horen. Alsof GroenLinks groot geworden is met wegmoffelen. Als de kritiek op een wethouder zo universeel is, maak je je als partij belachelijk wanneer je doet alsof er niks aan de hand is.

Update namiddag: het hoofdartikel staat hier, twee scans van kaders hieronder en de afloop van de Rotterdam Idee ‘affaire’ hier.