“SP wil nieuwe leden strenger gaan opleiden (…) Discussie is geen taboe, maar als eenmaal een besluit is genomen dient iedereen zich daaraan te houden. (…) Het bestuur zal erop toezien dat ieder nieuw lid snel wordt bezocht door een ervaren SP’er die de benodigde partij-informatie overhandigt.” Ja, als ik dit soort frases lees, dan slaat mijn fantasie natuurlijk wel op hol.

“Goedenavond, geacht nieuw lid, ik ben uw ervaren SP’er, ik kom u de benodigde partij-informatie overhandigen. Mag ik even binnenkomen?”
“Eh, natuurlijk.”
“Dat is fijn. Astublieft, hier is de bruine envelop met informatie. Capisce?”
“Juist, en die, eh, vioolkoffer die u bij zich heeft, bevat die ook informatie?”
“Wij van de SP zetten onze boodschap graag kracht bij met een moppie muziek. U begrijpt de reden van mijn komst, neem ik aan?”
“Om mij een en ander duidelijk te maken over de mores van de partij, toch? Om te kijken of ik geen gavone ben.”
“Precies, precies, het is mijn taak vast te stellen of u een waardig lid van de famiglia zult zijn, een compare, een gumbah. Discussie is geen taboe, maar als eenmaal een besluit is genomen dient iedereen zich daaraan te houden. En u weet wie de besluiten neemt…”
“De capo di tutti capi.”
“Heel goed, en hoe noemen wij initiatieven van eenvoudige leden?”
“Overbodig, meneer.”
“Correct, meer dan correct. Wat doet u als u wordt aangevallen op de partijlijn?”
“Dan verdedig ik die door dik en dun.”
“En?”
“En verder zwijg ik als het graf van mijn moeder.”
“Zo is het maar net. Welkom bij de SP.”