‘Me gustas tu’, de grootste hit van Manu Chao, is voor mij de soundtrack van Chili. Het was een grote hit in de zomer van 2001, toen ik door het land reisde. Tijdens een busrit van 24 uur tussen San Pedro de Atacama en Santiago heeft het stuiterende melodietje zich in mijn hoofd vastgezet, omdat het eindeloos op de radio voorbij kwam, terwijl ik manhaftig probeerde recht overeind te blijven zitten.
Manu Chao, muzikant en wereldverbeteraar, heeft de gewoonte om een heel album vol te zetten met relatief korte nummers waarin dezelfde melodielijnen regelmatig terugkeren. Dat werkte verbazingwekkend goed op ‘Proxima estacion Esperanza’, waar ‘Me gustas tu’ op stond. De nummers zijn allemaal verschillend in karakter, maar vormen toch een sterke eenheid.
Zijn nieuwste plaat, ‘Radiolina’, is op dezelfde manier opgebouwd, een vrolijke mix van reggae, latin, een vleugje hiphop en maatschappijkritiek, vervat in 21 nummers met veel gedeelde elementen. Alleen blijkt dit keer de kwetsbare kant van die aanpak: als de gemene deler niet aanslaat, wordt de plaat langdradig. Nog steeds een aardige, springerige plaat, maar Manu moet wel op zoek naar een nieuw trucje.
