Wat de boulevardpers en de anonieme dreigbrief zijn voor de papieren wereld, is het weblog voor internet, een verzameling zinloze en kwetsende schrijfsels, bijeengemispeld door lieden wier intelligentie die van een zeeëgel niet overtreft en die even ontwetend zijn van de schade die hun stekels aan ongelukkige voorbijgangers kunnen aanrichten. Retecool heten ze, Sargasso, GeenCommentaar of Panzerfaust, zielige virtuele bataljons vanwaaruit ze, zich verschuilend achter lollig bedoelde pseudoniemen, de wereld bestoken met hun tendentieuze opinies, bedoeld om de lynch mob die zich in hun reactiekolommen ophoudt tot nekschoten aan te zetten, waar ze zich vervolgens schijnheilig van distantiëren.

Ja, die reaguurders, het laagste van het laagste dat zich in de cyberkrochten ophoudt, reacties intikkend op basis van een hoeveelheid ruggemerg waar een epileptische cavia inderdaad jaloers op zou zijn, ze waren hologig rond voor hun beeldscherm, wachtend tot ‘auteurs’ als Reet (hahaha) en Astronaut een stukje van maximaal drie alinea’s typen op grond waarvan ze menen over voldoende informatie te beschikken om zich als een horde hondsdolle hyena’s op een nietsvermoedende webdesinger of Winny de Jong te storten.

Amechtig slaan ze dan aan het tikken, af en toe het slijm van hun toetsenbord vegend, een stroom van pornografische verwensingen als het onderwerp ook maar een zweempje vrouw bevat (een geit is ook goed), of anders flauwe grappen, beledigingen en incrowd gebabbel dat slechts tot doel heeft te laten merken hoeveel uren men wel niet in ledigheid achter het scherm heeft gehangen. Als ze er überhaupt al in slagen inhoudelijk bij het onderwerp aan te haken. Bij GeenStijl, bijvoorbeeld, is een reaguurder actief, Joris, wiens bijdragen zich beperken tot “edit” en “edit ban”, ongeacht de aard van het topic.

Maar goed, terug naar die zogenaamde redacties van wezenloze halfbreinen die denken hun leven nog enig nut in te blazen door iets dat ze na uren surfen op een andere site hebben aangetroffen, door een verbaal gehaktmolentje te halen en dan aan hun reaguurders te voeren met een betweterig sausje eroverheen dat van iedere zelfreflectie gespeend is. Wat denken ze wel, die rabiaat atheïstische billenfetisjisten van Retecool of de goedkope pseudosatiristen van Panzerfaust? Ach ach, te vrezen valt dat ze heel wat denken, maar de moeite van het noemen is het niet waard. Ze mogen de ruimte om de Google-ads heen vullen en als hun horden af en toe klikken op een flashbanner krijgen ze een paar luizige centen, die hen ervan overtuigen dat het bestaan onder de slagschaduw van de page views zin heeft.

Af en toe zegt iemand ze eens de waarheid, drukt ze met hun neus in de zelfgedraaide drolletjes, maar waar een doofblinde chihuahuapup de roep der zindelijkheid nog herkennen zou, leidt het onder bloggers slechts tot een verongelijkt keffen, met als voorlopig hoogtepunt (nogmaals hahaha) het als opperste vondst presenteren van de belegen gifpijl der vernoeming, in de vorm van de Wanda Perez Prijs. Nou jongens, kom maar op.