Laat ik eerlijk zijn: ik maak me momenteel meer zorgen over de uitwassen van de democratie dan de inconsequente, koninklijke top die we er in Nederland op hebben staan. Het werkt allemaal prima, dus dan hoeven principiële discussies van mij niet. Daarom ik houd het gewoon op een hartelijk gefeliciteerd, majesteit.

De Volkskrant had vandaag een voorpaginaverhaal waarin drie incidenten gememoreerd werden die het koningshuis de afgelopen tijd in het nauw brachten. Máxima die beweerde dat dé Nederlander niet bestaat en Beatrix zelf die eerst zei dat Nederland in Europa hoort en toen de goegemeente opriep een beetje aardig tegen elkaar te zijn. Dat zijn tegenwoordig allemaal controversiële zaken.

Anders gezegd: terwijl het koningshuis pal bleef staan voor het gelijkheidsbeginsel dat de kern van de democratie vormt en de realiteit onder ogen zag dat Nederland een nogal klein land is, gleden haar onderdanen af naar een stelletje provincialen die denken dat ze de waarheid in pacht hebben als ze een blonde pruik opzetten.

Dat kun je haar kwalijk nemen, maar ik ben al lang blij dat er iemand in de top van het landsbestuur ijzerenheinig tegenwicht biedt tegen de roep om een meer autoritair bewind uit de rangen van het plebs. Ik wil maar zeggen: nog vele jaren, Bea.