Heel politiek Nederland heeft er zo onderhand een opinie over, dus dan kan ik eigenlijk niet achterblijven. Er zijn vier serieuze kandidaten over voor het presidentschap van de Verenigde Staten en om de een of andere reden voelen ook Nederlanders een grote drang om een keuze te maken, vele malen meer dan in het geval van de Duitse verkiezingen, terwijl die voor ons toch zoveel belangrijker zijn. Het zal de show wel zijn.

Goed, ik wil dus ook een mening. Eerst maar eens een kieswijzer invullen, met weglating van alle binnenlandse zaken, want wat de Amerikanen in hun eigen land uitspoken, moeten ze echt zelf weten. Uitslag: Obama, Clinton, Romney, McCain. Ja, dat lag wel voor de hand, al ben ik een beetje verbaasd dat McCain lager bij me scoort dan Romney.

Er zijn, even snel schiftend, drie onderwerpen echt van internationaal belang: handel, milieu en buitenlands beleid. Om maar met het laatste te beginnen: daarvoor moet je toch echt bij de democraten zijn, al sluit ik niet uit dat een ijzervreter als McCain in crisissituaties langer het hoofd koel houdt. Milieu: geen verschil tussen beide democraten, McCain daarachter en Romney ergens ver achteraan. Handel: hier hebben de democraten een neiging tot protectionisme, terwijl de republikeinen een opener economie willen. McCain is het duidelijkst over het belang van economische ontwikkeling voor het oplossen van problemen in het Midden-Oosten.

Als toefje de persoonlijke noot. Wie vertrouw ik? Obama en McCain. Wie vind ik competent? Romney en Clinton. Moeilijk, hoor. Ik voel, ondanks zijn oorlogspraat, een grote sympathie voor McCain, maar zou in het stemhokje vermoedelijk toch het knopje van Clinton indrukken, en dan maar hopen dat het apparaat de chad goed uit het kaartje perst.