Kom, laat ik eens wat aan mijn online profiel gaan werken, dacht ik, en maakte een Hyves-account aan. Ik had er wel eens wat rondgeneusd en me erover verbaasd dat het een vrij starre site was, maar met genoeg basic functionaliteit om een leuk speledingetje te zijn. Het bleek er te stikken van de GroenLinksers, die allemaal vriendjes met elkaar waren. Binnen een week had ik vijftig vrienden verzameld.
Zo kreeg ik de smaak te pakken en maakte de overstap naar Linked In, een serieuzere, internationale variant van de vriendensite, waar ik zowaar een collega van Newsweek terugvond met wie ik ooit nog eens in een landrover door de hooglanden van Bolivia gecrosst had. En ik vond een heleboel GroenLinksers die vriendjes met elkaar waren.
Toen werd het tijd voor de finale stap: Facebook, meer sociaal georiënteerd dan Linked In, maar evenmin van het niveau van Hyves. Het enige dat de Amerikanen beter doen is je vertellen bij wie je allemaal verzoeken tot vriendschap hebt uitstaan, want dat was af en toe wel lastig met het tempo waarin ik dacht: hee, die ken ik, die wil ik bij m’n vriendjes hebben. Maar bovenal: heel weinig GroenLinksers bij Facebook. Kom op, jongens, we kunnen het.
