Huub en Claire zijn getrouwd. Wie? Nou, Huub en Claire uit de Gouden Kooi. De serie komt binnenkort tot een einde. De winnaar krijgt een villa en het mag duidelijk zijn dat Huub en Claire zich nadrukkelijk in de kijker spelen.
De deelnemers van de Gouden Kooi hebben twee jaar lang hun privacy opgegeven. Dat wil zeggen, als ze privacy wilden, moesten ze die expliciet opzoeken (voor zover je sex onder een dekbed privacy kunt noemen – u weet het filmpje zelf wel te vinden, hè?). Privacy is een keuze, iets dat je opzoekt als je wat te verbergen hebt. Zo slaapwandelen we de surveillance society binnen.
Een interessante vraag is waarom mensen dat niet erg lijken te vinden. Volgens de Britse filosoof John McGrath komt dat omdat camera’s de beleving intensiveren. McGrath onderzocht vooral kunstenaars, omdat die heel bewust bezig zijn met de effecten van hun expressies. Choreografen, bijvoorbeeld, projecteren beelden van de dansers tijdens de voorstelling, omdat ze gemerkt hebben dat zowel dansers als toeschouwers er een diepere beleving aan overhouden.
De youtube-generatie probeert actief haar privacy op te heffen. Mensen maken sextapes van zichzelf en zetten die op internet. Sommigen zetten hun webcam aan om hun zelfmoord vast te leggen, stelt McGrath tot zijn verbazing vast. Het hele hebben en houden mag op hyves, myspace en facebook. Niet langer is privacy de norm, maar openbaarheid.
We slaapwandelen dus niet de surveillance society binnen, we sprinten erheen. De camera is een drug en wie bang voor haar is, heeft iets te verbergen. Die is niet open, niet eerlijk. Die leeft niet echt. Die bestaat nauwelijks en kan onmogelijk gelukkig zijn. Benieuwd of het huwelijksbootje van Huub en Claire de cold turkey van de afwezige camera gaat overleven. (gc)
