Nou had ik natuurlijk meteen de hoorn erop kunnen leggen toen ik Mark Hoogstad van de NRC aan de lijn kreeg. Of ik wat wilde zeggen voor een profiel van Orhan Kaya. Maar goed, ik vind nu eenmaal dat je als politicus de pers te woord hoort te staan, ook als het lastig kan gaan worden. Vervolgens belandde uiteraard maar een fractie van wat ik zei in de krant (niet online). Voor die mensen die mijn woorden op een zilveren schaaltje wegen (je houdt het niet voor mogelijk, maar die zijn er), volgt hier een nadere toelichting.

Ik werd gebeld vanwege mijn kritiek van afgelopen november. Dan hoopt een journalist toch dat je misschien bereid bent nog een keer iets onaardigs te zeggen. Aan mijn eerdere woorden heb ik echter niks toe te voegen, al neem ik er ook geen afstand van. De interne discussie die ik wilde uitlokken heeft plaatsgevonden, de partij heeft zich achter Orhan geschaard en dus past mij bescheidenheid bij het uitventen van mijn standpunt – wat iets anders is dan een spreekverbod. Verder zijn Orhan en ik professioneel genoeg om over meningverschillen heen te stappen en gewoon met elkaar te praten over culturele aangelegenheden (maar dat haalde de krant dan weer niet).

Was het nodig om te verklappen dat Orhan zichzelf pas op het allerlaatste moment naar voren heeft geschoven als wethouder? Dat is nooit een geheim geweest. Alleen heeft geen journalist het me ooit zo op de man af gevraagd. Tijdens de verkiezingscampagne van 2006 luidde het officiële antwoord op de wethoudersvraag dat GroenLinks drie kandidaten had: Johan Grijzen, iemand die vanwege zijn/haar werkkring naamloos wilde blijven, en ik. Zo heb ik het voor de verkiezingen steeds gezegd en zo heb ik het daarna desgevraagd herhaald. Waarom de keus alsnog op Orhan is gevallen, is vertrouwelijk, maar ik heb me er niet tegen verzet.

En nee, we hebben geen Turkse overval op de ledenvergadering gehad of zo. Als GroenLinks politici zou uitzoeken op hun achterban, gaat ze echt niet in zee met een bierdrinkende Koerdische aleviet. Dat zet geen zoden aan de dijk qua stemmen. Orhan Kaya is door GroenLinks Rotterdam niet binnengehaald om zijn allochtone afkomst, maar omdat hij een intelligente, linkse stijfkop is. Dat heeft zijn voordelen, maar het heeft ook zijn nadelen.

Zo, en hierna ga ik iets gezelligs bloggen.