De onwillige fundamentalist

867

Je loopt door de oude wijk van Lahore als je wordt aangeklampt door een jongeman met een ongeknipte baard. Je schrikt, maar zijn Engels is perfect en op zijn beleefdheid niets aan te merken, zodat je je laat overhalen om een kop thee met hem te drinken en zijn levensverhaal aan te horen. Ooit studeerde hij in Princeton, raakte bevriend met een mooi, rijk meisje en verwierf een prestigieuze baan als consultant in New York. Nu voelt hij zich verraden.

The reluctant fundamentalist‘ (vertaald) van Mohsin Hamid is een sterke monoloog die in de loop van het boek een steeds dreigender vorm aanneemt. Het grootste deel van het boek is een beschrijving van de jaren van de verteller voor zijn omslag. Die ommekeer zelf, na de aanslagen van 11-9-2001, wordt eigenlijk maar summier psychologisch uitgediept – een gemiste kans. Ook de monoloog zelf is soms wat gekunsteld, omdat Hamid zijn verteller dingen in de mond moet leggen (alle handelingen om hen heen, de woorden van de toerist) die in een gewoon gesprek niet zouden voorkomen.

Dat neemt niet weg dat ‘The reluctant fundamentalist’ leest als een trein en tot op het laatste moment spannend blijft. Het ontbreekt echter net iets teveel aan substantie om het een meesterwerk te noemen.