De vredige killing fields

899

Net als Auschwitz I maken de killing fields van Choeung Ek, vlak buiten Phnom Penh, op het eerste gezicht een vredige indruk. Ja, er staat een toren waarin de schedels van de slachtoffers zijn opgestapeld, maar verder lijkt het een schaduwrijke tuin, niet zo heel erg groot, waar het wemelt van de fleurige vlinders.

Het zijn de bordjes en bijschriften die het hem doen. In deze kuil werden honderd vrouwen en kinderen gevonden, de meesten naakt. Tegen deze boom werden kleine kinderen doodgeslagen. Hier werden 140 onthoofde lichamen gevonden. In deze boom hingen luidsprekers om het geschreeuw van de slachtoffers te overstemmen (velen werden doodgeknuppeld om kogels uit te sparen).

En toch – de verschrikking toont zich meer in Tuol Sleng, het martelcentrum in de stad waar mensen verbleven voor ze naar Choeung Ek gebracht werden. Vier kale gebouwen zijn het, een voormalige school. De lokalen werden gecompartimenteerd tot cellen van een bij twee meter. Ook de martelwerktuigen zijn te bezichtigen.

Een aantal lokalen is volgehangen met foto’s van de slachtoffers, van oude mannen tot kinderen onder de tien. Ze kijken wezenloos de camera in, deze vijanden van de revolutie. Uit die gezichten is iedere vredige indruk weggewist.