Twee weken geleden sloeg Robert Mugabe zo wild om zich heen dat het erop leek dat hij de controle over de ontwikkelingen kwijt was. Een artikel in de Financial Times van gisteren laat zien dat hij inmiddels weer in staat is tot strategisch manoeuvreren.

Dankzij de wankelmoedige Afrikaanse Unie heeft hij een ‘onderhandeltraject’ in kunnen zetten. Tsvangirai weigert het spelletje mee te spelen. Logisch, want het is een vertragingstactiek die het momentum uit de ontwikkelingen probeert te halen. Helaas zijn er twee splinterleiders, Arthur Mutambara (ex MDC) en Simba Makoni (ex ZANU-PF) die zich wel lijken te laten overhalen. Op die manier kan Mugabe de verloren parlementsverkiezingen alsnog naar zijn hand zetten. Vervolgens kan de Afrikaanse Unie, Zuid-Afrika voorop, verklaren dat de democratie gezegevierd heeft.

Uit de Nederlandse kranten in Zimbabwe inmiddels verdwenen, net als Myanmar trouwens. Het is een van de vele tekenen dat het westen een beperkt uithoudingsvermogen heeft als het om economisch oninteressante landen gaat. Waar de politiek faalt, zou het bedrijfsleven zijn verantwoordelijkheid kunnen nemen door net als Tesco een boycot te beginnen.