Graag had ik hier een laaiende aanbeveling geschreven van ‘Gain’ door Richard Powers. Ik ben namelijk een ontzettende fan van ’s mans werk. Maar dat gaat me niet lukken, want het is een behoorlijk teleurstellende roman.

Zoals vaak bij Powers zijn er meerdere verhaallijnen, die aan het eind bij elkaar komen, in dit geval de geschiedenis van een zeepfabriek die uitgroeit tot chemiegigant, en het lijdensverhaal van een vrouw bij wie kanker geconstateerd wordt – waarbij je van mijlenver ziet aankomen dat de uitstoot van de fabriek de ziekte veroorzaakt.

Helaas werkt de combinatie niet. Powers gaat goed van start, met de drie broers die de fabriek beginnen, maar zodra zij buiten beeld zijn, wordt die verhaallijn een college over de Amerikaanse economie in de negentiende en twintigste eeuw. Ook het verhaal van de vrouw leeft niet. Powers is nu eenmaal meer een auteur die het intellect aanspreekt dan de emoties. En de samenkomst van beide lijnen is zo dun dat ze er net zo goed niet had kunnen zijn.

Jammer, maar geen reden om niet door te gaan met het aanschaffen van al Powers’ boeken. De sensatie van ‘The time of our singing’ was zo groot dat ik het risico van een volgende teleurstelling graag voor lief neem, om maar een ander meesterwerk te missen.