Afgelopen zaterdag gaf de afgetreden Rotterdamse GL-wethouder Orhan Kaya een interview aan het NRC (helaas niet online), waarin hij zei dat hij niet vrijwillig vertrokken was, maar heengezonden door de PvdA. Dat wisten we natuurlijk al, maar nu was het officieel.

Omdat kennelijk niemand verder wilde reageren hing de pers (tv+radio Rijnmond en AD/RD) bij mij aan de lijn. Ik ben namelijk publiciteitsgeil, dat is algemeen bekend, en verdedig mijn gebabbel met de opinie dat politici altijd bereid moeten zijn tot publieke verantwoording, ook als het eventjes niet leuk is.

Bij dat interview met Orhan stond een kadertje waarin GL-fractievoorzitter Anneke Verwijs volhield dat Orhan uit eigener beweging was opgestapt. Persmuskieten roken bloed, dus mocht ik antwoord geven op de vraag: liegt Anneke? Zal haar positie op de algemene ledenvergadering van aanstaande woensdag ter discussie staan? Ik hoop beide suggesties krachtig de grond ingeboord te hebben.

De waarheid bestaat in dit geval namelijk niet. Er hebben vier mensen om tafel gezeten (naast Orhan en Anneke ook PvdA-fractievoorzitter Peter van Heemst en PvdA-wethouder Jantine Kriens). Het was een emotioneel gesprek en na afloop was iemand zijn baan kwijt. Dan vind ik het niet gek dat er na afloop verschillende versies van het gebeurde naar buiten komen. Het is heel goed denkbaar dat Peter oprecht denkt dat hij Orhan ervan overtuigd heeft dat zelf opstappen het beste was, terwijl Orhan het gevoel heeft dat hij gedwongen is te vertrekken.

Professionele politici stellen daarom als de gemoederen enigszins bekoeld zijn samen een verklaring op waar iedereen het mee eens is, en vervolgens houden ze zich aan die versie van de gebeurtenissen. Dat is in dit geval overhaast gebeurd en dus ontstaat er gedoe waar de pers logischerwijs gretig inspringt. De zwarte piet voor dit verzuim gaat wat mij betreft naar degene die het gesprek entameerde en dat is Peter van Heemst.