Mijn bijdrage aan de stripweek: een top vijf van de beste graphic novels van dit jaar (in willekeurige volgorde). Aflevering vier: ‘Drie schimmen’ van Cyril Pedrosa, fraai in harde kaft uitgevoerd door uitgeverij Silvester. Preview bij de Amerikaanse uitgever. Laaiende recensies alom.
De kleine Joachim woont met zijn vader en moeder op een afgelegen boerderij. Op een avond verschijnen er drie schimmen op de heuvel bij hun huis en Joachims moeder weet het zeker: ze komen haar zoontje van haar afnemen. Om het leven van Joachim te redden gaat zijn vader met hem op de vlucht, over de grote rivier, maar de vraag is of dat voldoet om aan de schimmen te ontkomen.
Net als ‘Kampong Boy’ is ‘Drie schimmen’ consequent op de ooghoogte van een kleuter getekend – maar dit boek is niet geschikt voor jonge kinderen. Pedrosa weet 268 pagina’s lang een ijzige spanning erin te houden in deze magisch-realistische horrorvertelling. Soms raakt hij de grenzen van het melodrama, maar meestal weet hij maat te houden.
In een zwierige tekenstijl krijgt het allegorische verhaal gestalte, dat draait om de onvoorwaardelijke liefde van een vader voor zijn zoon. Pedrosa’s vakmanschap is zo groot dat je al lezende het onvermijdelijke einde aan ziet komen en toch, net als de vader, tegen beter weten in blijft hopen dat het goed komt – wat in zekere zin toch nog gebeurt. Vijf sterren.
