Het Rwandese parlement, zoals gekozen bij verkiezingen half september, werd afgelopen maandag ingezworen. Onder de tachtig afgevaardigden zijn 44 vrouwen, waarmee het land de claim legt van het eerste parlement ter wereld waarin vrouwen de meerderheid hebben. Er waren sowieso 24 zetels gereserveerd voor vrouwen (plus twee voor jongeren en een voor een gehandicapte), maar van de 53 ‘gewone’ zetels sleepten vrouwen er ook nog eens twintig in de wacht.
Het parlement koos logischerwijs een vrouwelijke voorzitter, Mukantabama Rose, die meteen onder vuur kwam te liggen, omdat ze niet in staat zou zijn tegenwicht te bieden tegen president Paul Kagame, die ontegenzeglijk de baas is in het land. Hoewel hij op zijn Poetins werkelijk populair is onder de bevolking vanwege de stabiliteit die hij gebracht heeft, zijn er twijfels of hij wel een heuse democraat is.
Vrouwen domineren ook meer en meer de economie van Rwanda. Niet zo gek, als je bedenkt dat vrouwen zestig procent van de bevolking uitmaken, omdat de genocide van 1994 vooral een mannenzaak was. Rwanda is een vrouwenmaatschappij. Misschien zal Mukantabama Rose voorlopig het initiatief nog aan guerillacommandant Kagame moeten laten, maar in elk geval geeft Rwanda op het gebied van vrouwenemancipatie Zweden weer eens het nakijken (om over Nederland maar te zwijgen). (gc)
