‘Leve het socialisme’ schreeuwde iemand achter me, toen het GroenLinks congres een amendement had aangenomen waarin de overheid aangesteld wordt om de economie te gaan sturen. Met evenveel gemak besloot het congres later om meer marktwerking in de zorg toe te laten. Kortom, dat ‘consequent’ uit het vorige logje neem ik terug. Gelukkig zijn we ook principieel voor compromissen, dus alle beginselen mogen met een korreltje zout genomen worden. Hoe dan ook, we hebben nu wel een nieuwe beginselprogramma. Althans, bijna, want er moet nog een compleet nieuw hoofdstuk over internationalisering geschreven worden.

Voor het eerst sinds ik me kan heugen was het congres eerder afgelopen dan gepland. Ook een goed teken, want er werd dus niet eindeloos gesteggeld met moties, ordevoorstellen en wat dies meer zij. Naar dit congres was dan ook anderhalf jaar toegewerkt. Het hoogtepunt was volgens mij de tentdiscussie van een dik jaar geleden. Dat was het moment waarop iedereen in de partij weer het gevoel had bij elkaar te horen.

Gezellige bijeenkomst dus, waar helaas ook veel ‘oortjes’ moesten rondlopen. De extremisten van Voorpost stonden namelijk niet alleen achter een hek te schreeuwen bij de ingang, maar hadden op hun site ook een infiltratie-actie aangekondigd. Tijdens de lunch werden er inderdaad twee in de kraag gevat en naar buiten gewerkt.

Verder moet ik bekennen meer tijd in de krappe wandelgangen te hebben doorgebracht dan luisterend naar de discussies. Het zal wel cynisme of een andere negatieve emotie zijn, maar ik heb het allemaal al eens gehoord. Bovendien waren er heel veel mensen die van mij wilden weten hoe het nu in Rotterdam gaat. Prima zeg ik dan, het stadhuis is weer op de rails en de rest volgt hopelijk snel.