Het is een raar fenomeen: mensenmassa’s die de straat op gaan en openbare gebouwen bezetten, omdat ze vinden dat ze teveel macht hebben. Het speelt zich dezer dagen af in Thailand. Duizenden demonstranten van de PAD (People’s Alliance for Democracy) eisen het aftreden van de regering en afschaffing van het ‘one man one vote’ systeem, omdat kiezers op het platteland te dom zouden zijn. De PAD zat ook achter het opstoken van het vuurtje om een tempel, wat in de zomer bijna tot oorlog tussen Thailand en Cambodja leidde.

De acties lijken erop gericht het leger een reden te geven tot een coup. Maar daar heeft het leger geen trek in, na een weinig effectieve actie twee jaar geleden, ook op aandringen van de PAD. De indertijd afgezette regering kwam na verkiezingen onder een andere naam en met een andere frontman terug, omdat ze populair is bij de meerderheid van de Thaise bevolking (die op het platteland woont).

De oproep deze week van de legerchef aan de regering om nieuwe verkiezingen uit te schrijven, zou het conflict niet opgelost hebben. De regering weigerde dan ook toe te geven. Bovendien is er de complicatie dat de achterban van de regering groter, slechter georganiseerd en allicht daardoor gewelddadiger is dan die van de PAD. Toegeven zou niet per se een einde maken aan de onrust in het land.

Inmiddels heeft de marine een basis aangeboden als alternatief voor de twee gesloten vliegvelden in Bangkok. De slag om de grote internationale luchthaven is de beslissende prestigekwestie geworden. De regering is vastbesloten haar zonder geweld te ontruimen, de demonstranten zijn even vastbesloten te blijven. De steun voor de laatste groep onder hun achterban, de elite en burgerij van Bangkok, brokkelt echter af.

Uiteindelijk zal de stedelijke bovenklasse de emancipatie van het platteland moeten accepteren. Dat leidt inderdaad tot een populistische regering, waar het arme deel van de bevolking echter sterk in gelooft, omdat ze directe verbeteringen waarneemt. Nog niet zo lang geleden had die stedelijke elite zelf niet zoveel te zeggen, omdat de koning haar te dom vond. Nu probeert ze verdere democratisering te frustreren. Het kan verkeren. (gc)