Bij de nieuwjaarsreceptie van 2005 op het stadhuis stapte ik samen met Noor op burgemeester Ivo Opstelten af. We hadden een cadeautje bij ons, een abriformaat poster met de tekst ‘Doe het niet’, de laatste woorden van Theo van Gogh. Het was bedoeld als een soort algemene contemplatie, maar Opstelten meende met actievoerders van doen te hebben en vroeg ons wat hij dan moest nalaten.

Er viel een stilte. Op dat moment deed zijn echtgenote Mariette Opstelten-Dutilh een stapje naar voren en redde de situatie door te vragen naar onze bedoelingen. Zo zal het vele malen vaker gegaan zijn, want deze burgemeester heeft zich nooit echt op zijn gemak gevoeld als hem weer eens een mal petje opgezet werd om een of andere volkse handeling te verrichten. Hij deed het allemaal keurig, want het was zijn plicht, maar ik denk niet dat hij het ooit leuk gevonden heeft (al zal hij dat uiteraard met kracht ontkennen). Opstelten zoekt altijd naar de bestuurlijke actie, zelfs als je hem op een receptie een cadeautje geeft.

Vanmiddag neemt hij formeel afscheid in een speciale zitting van de gemeenteraad. Naar verluidt klonk bij de diverse andere afscheiden in de afgelopen dagen af en toe zelfs wat emotie door. Natuurlijk is hij nog voorzitter van de VVD en er zullen talloze verzoeken voor klussen op hem afkomen. Hij zal in de verleiding komen ze allemaal aan te nemen, want hij is nu eenmaal een bestuurder puur sang, zij het eentje die beloofd heeft meer tijd vrij te maken voor de familie. Hopelijk heeft zijn vrouw die poster met ‘Doe het niet’ nog ergens bewaard.