Een eindje over de helft van Tokyo Sonata verschijnt ineens de tekst ‘drie uur eerder’ in beeld. Het is het sein voor de totale ontsporing van de film, die tot dan toe een naturalistische vertelling is over een gezin waarin iedereen geheimen heeft. Vader is ontslagen, moeder heeft haar rijbewijs gehaald, de oudste zoon wil in het Amerikaanse leger en de jongste heeft pianolessen. De desintegratie van het gezin vraagt om een climax.

Die komt in de vorm van een overvaller, die moeder ontvoert. Het overdreven acteerwerk, het grijze filter over de camera en de epische symboliek die dan hun intrede doen, zijn vermoedelijk een hommage van regisseur Kiyoshi Kurosawa aan de beroemde samoeraifilms van zijn naamgenoot Akira, maar ze zijn volkomen misplaatst. Aan het eind herpakt de film zich, wanneer het gezin toch weer samen aan tafel belandt, maar dan is het te laat. Gevalletje overmoed.