Als hij niet op een tafel had gelegen met een heleboel andere fraai vormgegeven boeken van Oneworld Classics, zou mijn aandacht vermoedelijk nooit getrokken zijn door de verhalenbundel ‘Three drops of blood’ van Sadeq Hedayat (1903-1951), de peetvader van de moderne Iraanse literatuur. Nu dacht ik: ‘goh, wat interessant’, en laadde hem in het mandje. Daar heb ik geen spijt van.
Hedayats verhalen, sommige niet langer dan drie pagina’s, zijn gedrenkt in het soort duistere romantiek dat je normaalgesproken associeert met de Weltschmerz van Duitse jongemannen. Er passeert een overvloed aan morbide gedachten, harde wendingen van het lot en wanhopige zelfmoorden. De plots worden daardoor nogal voorspelbaar.
Daar staat tegenover dat Hedayat een meesterlijke stilist is, die zijn personages in enkele zinnen weet te typeren, en kans ziet eenvoudige gebeurtenissen een grote symbolische lading mee te geven. Daarin toont zich het vakmanschap van Hedayat, die zichzelf in 1951 op 48-jarige leeftijd het leven ontnam. In de desperate thematiek van zijn verhalen weerspiegelt zich ongetwijfeld de auteur.
