De ALV van GroenLinks Rotterdam heeft dinsdagavond de fractie mandaat gegeven om de coalitie voort te zetten. Die formele toestemming was nodig, omdat de coalitie gewijzigd is en er ook inhoudelijk nog wat aangescherpt gaat worden. De leden waren dik tevreden met de uitbreiding van de portefeuille van Rik Grashoff met milieu. Over de inhoudelijke aanscherpingen kon fractievoorzitter Anneke Verwijs weinig zeggen, maar de leden vertrouwden erop dat die zonder de VVD in het college de linkse kant op zullen gaan, dus een verbetering inhouden ten opzichte van het bestaande collegeprogramma.

Het grootste deel van de avond ging overigens op aan nakaarten over de Ramadan-kwestie. Grashoff legde uit dat de opdracht van Tariq Ramadan verkleind is, omdat er op sommige punten ontevredenheid bestond, maar dat het nut van Ramadans rol in de Rotterdamse samenleving buiten kijf staat, met name op het vlak van vrouwenemancipatie. De ledenvergadering deelde die mening en steunde Grashoff dus in zijn besluit om Ramadan te handhaven.

Dat nam niet weg dat er (voor het eerst in tijden) ook een fundamentele inhoudelijke discussie gevoerd werd, omdat het een feit blijft dat Ramadans conservatieve gedachtengoed niet bepaald overeenkomt met dat van GroenLinks. Principieel zou je willen dat de door gesubsidieerde personen uitgedragen boodschappen geheel overeenkomen met het liberale gedachtengoed dat de grondslag is van de Nederlandse rechtsstaat, maar pragmatisch betekent dit dat je conservatieve moslims niet bereikt. Wil je dat laatste wel, dan zul je moeten beginnen met kleine stapjes in de gewenste richting, het begin van een brug.

Die stapjes biedt iemand als Ramadan, omdat conservatieve moslims hem als een van hen erkennen. Zoals iemand het uitdrukte: “Die gastjes bij mij in de klas denken dat je homo’s met het hoofd naar beneden van de toren moet gooien. Dan is Ramadans boodschap dat je homoseksualiteit moet verwerpen, maar homo’s als mensen respecteren een hele vooruitgang.” De discussie leidde uiteraard niet tot een conclusie, maar ik had wel het bevredigende gevoel dat het ergens over ging en dat iedereen met begrip voor andermans standpunt in het debat stond.