Dit wordt alweer het derde leefbare blogje in een week, dus hierna moet het echt even ophouden, maar ik vond nu eenmaal een krantje achter mijn nee-nee-sticker en ik kon het niet laten het even door te neuzen. Veel misbaar over veiligheid (te weinig) en cultuur (te veel), uiteraard, maar mijn oog bleef vooral hangen bij het stukje waarin de partij zijn positie tegenover de nieuwe burgemeester uitlegt. Het is een mooi staaltje exegese van de eigen woorden om achteraf alsnog tot een coherent verhaal te komen.

Ahmed Aboutaleb was voor LR de nummer twee kandidaat na de eigen Wim van Sluis, maar alleszins acceptabel. Dat hij toch een envelop kreeg om zijn Marokkaanse paspoort terug te sturen, moet niet uitgelegd worden als een motie van wantrouwen jegens zijn loyaliteit, maar als een positief gebaar “naar de allochtone Rotterdammers die door hun dubbele nationaliteit belemmerd worden in hun integratie”.

Ik neem aan dat dit er na veel soebatten uitgekomen is, maar het geeft wel aan welke duidelijke scheidslijn er tussen Leefbaar Rotterdam en de PVV bestaat. De PVV is namelijk tegen het afstand doen van Marokkaanse paspoorten, omdat ze mensen het land uit wil kunnen zetten. Met alle haken en ogen eromheen staat LR uiteindelijk toch voor opname van migranten in Nederland. Dat kan nog een lastig punt worden als Wilders en Pastors na de komende verkiezingen moeten gaan onderhandelen over een coalitie.

Een van de redenen waarom Aboutaleb geroemd wordt in het LR-krantje is zijn daadkracht op het gebied van veiligheid. Ahmed is zelfs te daadkrachtig, las ik vanochtend in het AD/RD. Leefbaar heeft zich het lot aangetrokken van een cafébaas wiens zaak gesloten is wegens geluidsoverlast, ontbrekende vergunningen en een schietpartij.