Paul Auster is een auteur die graag speelt met identiteiten, dus als de hoofpersoon van ‘Travels in the scriptorium’ Mr. Blank blijkt te heten, dan weet je waar het heen gaat: een puzzel om uit te zoeken wie deze man is, waarom hij zonder geheugen in deze schrijfkamer zit, wie al die mensen zijn die zich met hem bemoeien.

De aanwijzingen die Auster geeft zijn allemaal referenties naar zijn eerdere werk. Voor de kenners daarvan is dat des te leuker, maar als dit het eerste is wat je van hem leest, is het waarschijnlijk weinig bevredigend. Sowieso zijn ‘Leviathan’ en ‘Mr. Vertigo’ meer volwassen boeken die de lezer werkelijk bij de strot grijpen. Die eerste heeft een onvergetelijke beginzin, die een veel indringender zoektocht inluidt:

Six days ago, a man blew himself up by the side of a road in Wisconsin. There were no witnesses, but it appears that he was sitting on the grass next to his parked car when the bomb he was building accidentally went off.