Het museo archeologico van Cagliari heeft het nodige aan potten en pannen uit de steen- en bronstijd. Sardinië was indertijd in de verre omtrek bekend als obsidiaan, vulkanisch glas dat lucratieve handel betekende (en dat beschermd met tientallen forten die ervoor zorgden dat Phoeniciërs en Grieken niet verder kwamen dan hun handelsvestigingen aan de kust). Er zijn ook talloze stenen en bronzen beeldjes.

Een daarvan trok mijn aandacht. Het leek wel een madonna met kind, al was het jongetje een jaar of zeven. Het kind keek verwachtingsvol omhoog naar zijn moeder, in wier gezicht een lichte wanhoop te lezen viel. Ruw uit brons gekneed, 3500 jaar oud. Fascinerend. Ik zocht naar uitleg. ‘Beeldje’, stond erbij in het Italiaans.