In een grijs verleden is Iasi ooit nog eens een paar jaar de hoofdstad van Roemenië geweest. Nog vlak voor de oorlog kon het bogen op vijf universiteiten, bijna honderd kerken en nog meer synagogen. Die laatste zijn er niet meer, net als veel andere fraaie gebouwen uit de hoogtijdagen. In plaats daarvan is Iasi stedebouwkundig dichtgesmeerd met betonbouw die na enkele decennia al staat te verkruimelen.

Lelijk, veel anders kun je van de huidige stad niet zeggen. Lelijk, maar wel levendig. Talloos zijn de parkjes, pleinen en terrassen, zeker op zomerse dagen. Mijn eerste reflex, ‘snel weer weg hier’, heb ik onderdrukt om rustig op een bankje in het Copou park een boek te lezen, af en toe naar de spechten en boomkruipers te kijken en dan nog een slok ijskoud bronwater met veel magnesium te nemen.