Het protest der proffen heeft niet mogen baten: Tariq Ramadan blijft ontslagen. De ontslagreden is niet wat hij zei op de Iraanse staatstelevisiezender Presstv, maar dat hij er überhaupt was. Dat werd uitgelegd als een ongewenst politiek statement, en daarom kreeg hij de wacht aangezegd. Ramadan vecht zijn ontslag aan en hij is, denk ik, bepaald niet kansloos.

Ramadan is namelijk ingehuurd om conservatieve moslims nader tot de Nederlandse maatschappij te brengen en het valt niet helemaal goed in te zien op welke wijze die moslims aanstoot zouden nemen aan Presstv. Je kunt ook moeilijk volhouden dat zijn wetenschappelijke werk door het tv-optreden in een ander licht komt te staan.

Dat neemt niet weg dat de situatie politiek onhoudbaar werd. Wethouder Rik Grashoff wist in de Volkskrant de goede toon te vinden, door Ramadans inhoudelijke verdiensten te roemen (dus niet het debat over diens religieuze en maatschappelijke visies te heropenen), maar de pijn te zoeken in diens gebrekkige politieke inschattingsvermogen. Dat laatste mag je wel degelijk van een prominent als Ramadan verwachten.

Met het ontslag heeft de Rotterdamse politiek een potentieel heet hangijzer voor de komende verkiezingen ontmanteld, maar ook een belangrijke brug naar de moslimbevolking verbrand. Er vallen heus wel nieuwe bruggen te bouwen, maar voor de multiculturele partijen valt te hopen dat het incident in maart volgend jaar vergeten is.