A taste for green tangerines van Barbara Bisco kocht ik omdat het zich in Indonesië afspeelde. Het ging over een antropologe die ging werken op een ecologisch project in de jungle van Borneo, beloofde de achterflap, “tribal traditions, erotic tensions and struggles between east and west.” Ik had natuurlijk enigszins gealarmeerd moeten zijn door dat ‘erotic tensions’, maar ik vermoedde niet dat dit eigenlijk was waar het boek over ging.

Kortom, ik had chicklit in handen. De roman gaat namelijk over het groepje opgehokte wetenschappers die het in wisselende samenstellingen met elkaar doen en daarbij allerlei eendimensionale gevoelens koesteren. Liefde, verraad, verveling, noem maar op. Borneo is de exotische achtergrond daarvoor.

Dat gezegd hebbend weet Bisco, die tientallen jaren in Zuid-Oost Azië leefde, wel een accuraat beeld te scheppen van de jungle en de Dajaks. Het is dus geen bordkartonnen achtergrond voor Bridget Jones in het regenwoud. De etnische spanningen en ecologische rampen in de vorm van goudmijnen en houtkap komen ruimschoots aan bod. Maar uiteindelijk gaat het erom dat de antropologe gelukkig wordt met de man aan wie ze aanvankelijk de grootste hekel had.