De Franse literatuur komt er bij mij doorgaans bekaaid vanaf. Maar ik heb me voorgenomen een inhaalslag te maken, te beginnen met La Peste van Albert Camus, een mistroostige allegorie van Frankrijk tijdens de nazi-bezetting.

Hoofdpersoon in de roman is dokter Rieux, die in het van de buitenwereld geïsoleerde Oran probeert het hoofd te bieden aan de builenpest. Hij is een van de weinigen die een vaccin heeft kunnen krijgen en trekt er van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op uit om ziektegevallen vast te stellen, quarantaine te bevelen en andere maatregelen te nemen om de pest in te dammen.

Onvermijdelijk dringt zich de vergelijking op met een andere roman die zich in een door een epidemie geteisterde stad afspeelt, Dood in Venetië van Thomas Mann. Maar waar Mann focust op de zwakheden van zijn hoofdpersoon, gaat het Camus om diens kracht. Dokter Rieux is geen held. Hij doet gewoon wat hij vindt dat een fatsoenlijk mens gegeven de omstandigheden zou moeten doen. Dat is misschien nog wel fascinerender dan de ondergang van Manns antiheld.